Leren...
wel kúnnen, niet dóen

Je tiener was op de basisschool een 'plusleerling'. Hij/ zij startte op het vwo/gymnasium met veel enthousiasme. Helaas gaat het tot nu alleen maar bergafwaarts. Leren? Dat doet hij/ zij bijna nooit. Cijfers? Drama. Motivatie? Ontbreekt... Doet inmiddels een jaartje over of is afgestroomd naar havo. 

Jij als ouder hebt al van alles gedaan om je kind aan het leren te krijgen. Je bent ervan overtuigd dat hij/ zij het zou moeten kunnen. Het heeft helaas weinig geholpen. Je ziet je kind ongelukkiger worden (in ieder geval als het over school gaat). Je mist de support van school die écht helpt. Huiswerkbegeleiding zet geen zoden aan de dijk. Eigenlijk weten ze op school ook niet goed hoe ze je kind moeten helpen. 

Als dit niet verandert gaat je zoon/ dochter uiteindelijk naar het mbo niveau 2. Daar ontbreekt de match met medestudenten op cognitief vlak. De motivatie daalt als het tegenzit verder. Uiteindelijk belandt hij/ zij op de groenteafdeling van een supermarkt. Op zich niets mis mee, maar voor jouw zoon/ dochter is dit een perspectiefloze baan waar hij/ zij niet echt gelukkig van gaat worden.